Η κρίση είναι το διαρκές παρόν...

 Diego Velázquez, Κεφάλι Ελαφιού (1634)

Έχω την εντύπωση πως τα πολιτικά κόμματα δεν παρήγαγαν τίποτα το ενδιαφέρον στο πεδίο της προβληματοποίησης της κοινωνικής ζωής.
Μπορούμε, μάλιστα, να αναρωτηθούμε μήπως τα πολιτικά κόμματα αποτελούν την πλέον στειρωτική πολιτική εφεύρεση από τον 19ο αιώνα και μετά. Η διανοητική πολιτική στειρότητα μου φαίνεται ένα από τα σημαντικότερα συμβάντα της εποχής μας.

Πιστεύω ότι πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι για μία ακόμη φορά η κρίση είναι ένα είδος θεωρητικής γαρνιτούρας που μας προσφέρουν οι πολιτικοί, οι οικονομολόγοι, οι φιλόσοφοι και διάφοροι άλλοι για να προσδώσουν υπόσταση σε ένα παρόν για το οποίο δεν έχουν τα εργαλεία να αναλύσουν.
Η κρίση είναι, αν θέλετε, το διαρκές παρόν. Ποτέ δεν υπήρξε στη νεώτερη ιστορία της Δύσης μία στιγμή που να μήν είχε βαθειά συναίσθηση μιας κρίσης βιωμένης μέχρι το μεδούλι των ανθρώπων.

Μισέλ Φουκώ
Επιλογή απο τα Dits et ecrits, μετ. Θ. Λάγιος (Εκδ. Στιγμή)