Σβήσε, σβήσε μικρό κερί...

Η ζωή δεν είναι
παρά μια περιπλανώμενη σκιά, ένας φτωχός θεατρίνος,
που αγέρωχα περπατά και τρώει τον χρόνο του στην σκηνή.
Και μετά, σιωπή.
Είναι μόνο μια ιστορία που διηγήθηκε ένας ηλίθιος,
όλο κραυγές και παραφορά,
χωρίς κανένα νόημα.  

Γιάννης Σταύρου, Μαύρο καράβι

Shakespeare, “Macbeth”                                        

Tomorrow, and tomorrow, and tomorrow,
Creeps in this petty pace from day to day
To the last syllable of recorded time,
And all our yesterdays have lighted fools
The way to dusty death. Out, out, brief candle!
Life’s but a walking shadow, a poor player
That struts and frets his hour upon the stage
And then is heard no more. It is a tale
Told by an idiot, full of sound and fury,
Signifying nothing.
*
Σαίξπηρ, Μάκβεθ

Το αύριο και αύριο και αύριο,
έρπει μ’ αυτά τα μηδαμινά του βηματάκια
από μέρα σε μέρα, ως τη τελευταία συλλαβή
που έχει καταγράψει ο χρόνος.
Και όλα μας τα ηλίθια χθες,
απλώς φώτιζαν τον σκονισμένο δρόμο του θανάτου।
Σβήσε, σβήσε μικρό κερί. Η ζωή δεν είναι
παρά μια περιπλανόμενη σκιά, ένας φτωχός θεατρίνος,
που αγέρωχα περπατά και τρώει τον χρόνο του στην σκηνή.
Και μετά, σιωπή.
Είναι μόνο μια ιστορία που διηγήθηκε ένας ηλίθιος,
όλο κραυγές και παραφορά,
χωρίς κανένα νόημα.

(απόδοση Ράια Μουζενίδου)