Το μπλε...

"Το μπλέ που σε τυλίγει
είναι η στάχτη
του καμένου χρόνου .
Το μπλέ που σε τυλίγει
είναι το φώς
που εκτοπίζει ο θάνατος ."
Μιχάλης Γκανάς.

                      Γιάννης Σταύρου, Θεσσαλονίκη, Δύση
                      

η γαλήνη των ανοήτων...

Έχει τύχει ποτέ να σκεφτείς τη γαλήνη των ανόητων; Η ηλιθιότητα είναι ένα πράγμα ακλόνητο. Έχει τη φύση του γρανίτη, σκληρή κι ανθεκτική. Οι ηλίθιοι είναι τόσο πολλοί, είναι τόσο ευτυχισμένοι, επανέρχονται τόσο συχνά, έχουν τόσο καλή υγεία! (Φλωμπέρ)
*
Avez-vous quelque fois reflechi a la serenite des imbeciles? La betise est quelque chose d'inebranlable. Elle est de la nature du granit, dure et resistante. Les imbeciles sont si nombreux, ils sont si heureux, ils reviennent si souvent, ils ont si bonne sante! (Flaubert)
(η πρόχειρη μετάφραση δική μου)

Γιάννης Σταύρου, Νύχτα στο λιμάνι

ανάστειλε τη νύχτα μου... Καλή Χρονιά!

Έλα λοιπόν, και με τα μάτια σου,
που ’ναι καταχνιά και ενάστρωση,
το σύθαμπο και το πρωί
σε μιαν αλλόκοτη σύγκλιση,
ανάστειλε τη νύχτα μου.

                            Γιάννης Σταύρου, Αυγή στην Ακρόπολη, 5.45

Κική Δημουλά
Παράκλησις

Αυτή τη μέρα
άφησε να σου εμπιστευθώ την ιστορία μου:
Μελαγχολικός της ζωής άνεμος είμαι
που νυχτώθηκα κι απόμεινα σ’ ένα χθες ανάλγητο.

Έλα λοιπόν, και με τα μάτια σου,
που ’ναι καταχνιά και ενάστρωση,
το σύθαμπο και το πρωί
σε μιαν αλλόκοτη σύγκλιση,
ανάστειλε τη νύχτα μου.

Έλα.
Κι ας είναι μοιραίο πως αργότερα,
όταν ανάμεσά μας θ’ αναδεύεται,
σε ανυπόφορη μεγέθυνση,
το μυστικό μας τ’ αδυσώπητο
—πως σημερινοί είμαστε και ξένοι—
με τον υποβολέα της πίκρας μου
παμπάλαιο κατευόδιο θ’ απαγγείλω πάλι
στις ώρες τις αγέρωχες,
που ανεβασμένες στη σχεδία του ανέκκλητου
προς ένα αδηφάγο αύριο θα λάμνουν.

Από τη συλλογή Έρεβος (1956) της Κικής Δημουλά