Πέταξε μακριά απ’ τα θανατερά μιάσματα...

Πλανιέται πάνω απ’ τη ζωή και χωρίς προσπάθεια κατανοεί 

Τη γλώσσα των λουλουδιών και των βουβών πραγμάτων!

*

Qui plane sur la vie, et comprend sans effort 

Le langage des fleurs et des choses muettes! 

 

Γιάννης Σταύρου, Πλαγιά στον Υμηττό

Σαρλ Μπωντλαίρ

Ανάταση

Πάνω από λίμνες, πάνω από κοιλάδες,

Από βουνά, από δάση, από νέφη, από θάλασσες,

Πέρα απ’ τον ήλιο, πέρα απ’ τους αιθέρες,

Πέρα απ’ τα σύνορα του έναστρου θόλου,

Πνεύμα μου κινείσαι μ’ ευστροφία,

Και, σαν καλός κολυμβητής που σβήνει μες στο κύμα,

Χαρούμενα οργώνεις τη βαθιά απεραντοσύνη

Μ’ άφατη και αρρενωπή ηδονή.

Πέταξε μακριά απ’ τα θανατερά μιάσματα˙

Να εξαγνιστείς πήγαινε στον πιο ψηλόν αιθέρα,

Και πιες, σαν το αγνό και θείο πιοτό,

Τη λαμπρή φλόγα που πληροί τις διάφανες εκτάσεις.

Πίσω απ’ τις έγνοιες και τις απέραντες θλίψεις

Που το βάρος τους φορτώνουν στη θαμπή ύπαρξη,

Ευτυχής αυτός που μ’ ένα δυνατό φτερούγισμα μπορεί,

Να ορμήσει προς τα γαλήνια και φωτεινά πεδία˙

Αυτός που οι σκέψεις του σαν κορυδαλλοί,

Προς τα ουράνια παίρνουν μιαν ελεύθερη ώθηση το πρωί,

-Πλανιέται πάνω απ’ τη ζωή και χωρίς προσπάθεια κατανοεί

Τη γλώσσα των λουλουδιών και των βουβών πραγμάτων!

(Άνθη του Κακού, μετ. Δέσπω Καρούσου)

Charles Baudelaire

Elevation

Au-dessus des etangs, au-dessus des vallees,

Des montagnes, des bois, des nuages, des mers,

Par dela le soleil, par dela les ethers,

Par dela les confins des spheres etoilees,

Mon esprit, tu te meus avec agilite,

Et, comme un bon nageur qui se pame dans l'onde,

Tu sillonnes gaiement l'immensite profonde

Avec une indicible et male volupte.

Envole-toi bien loin de ces miasmes morbides ;

Va te purifier dans l'air superieur,

Et bois, comme une pure et divine liqueur,

Le feu clair qui remplit les espaces limpides.

Derriere les ennuis et les vastes chagrins

Qui chargent de leur poids l'existence brumeuse,

Heureux celui qui peut d'une aile vigoureuse

S'elancer vers les champs lumineux et sereins ;

Celui dont les pensers, comme des alouettes,

Vers les cieux le matin prennent un libre essor,

- Qui plane sur la vie, et comprend sans effort

Le langage des fleurs et des choses muettes !

(Les Fleurs du mal)