t


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ

Σχόλια γύρω από τη ζωγραφική, την τέχνη, τη σύγχρονη σκέψη


Οι επισκέπτες του δικτυακού μας τόπου θα γνωρίσουν νέες πτυχές του ελληνικού τοπίου. Θα έρθουν σε επαφή με τις καλές τέχνες, κυρίως με τη ζωγραφική & τους ζωγράφους, τους έλληνες ζωγράφους, με τα καλλιτεχνικά ρεύματα της εποχής μας...


Αναδεικνύοντας την ολιστική σημασία του ελληνικού τοπίου, την αδιάσπαστη ενότητα της μυθικής του εικόνας με την τέχνη, τη ζωγραφική, τη λογοτεχνία και την ποίηση, τη σύγχρονη σκέψη...
-----
καράβια, ζωγραφικη, τοπια, ζωγραφοι, σχολια, ελληνες ζωγραφοι, λογοτεχνια, συγχρονοι ζωγραφοι, σκεψη, θαλασσογραφίες


Τετάρτη 24 Μαΐου 2017

σβήσανε – γίνανε σιωπή...

όλο και χάνονται,.. μα κ' οι κινήσεις, π' όλες ξεπηδώντας
απ' τ' Ωραίο και μ' ήχους εκκωφαντικούς γυρίζαν
το νου μου μέσα σ' έκσταση, σωπάσανε κι αυτές!..
*
Grow dim and dimmer—all the motions drawn
From Beauty in action which spun audibly
My brain round in a rapture, have grown still...

https://yannisstavrou.blogspot.com 

Ρόμπερτ Μπράουνινγκ
Μονόλογος τοῦ Αἰσχύλου 
Μέρος Α΄ (απόσπασμα)

Εἶμ’ ἕνας γέρος ἄντρας μοναχός·
στῆς Σικελίας τὸ ἡλιοβασίλεμα
κάθομαι στὸ μέσο πεδιάδας
π’ ἀνοίγει στὰ ὄρη καὶ τὴ θάλασσα
τῆς ὕπαρξής της τὸ κενό. Ἂν ταξιδιώτης ἔφτανε
κ’ ἔβλεπε τὸ φαλακρό μου τὸ κεφάλι, τ’ αὐστηρά μου φρύδια
καὶ τὰ τρομερά χαρακτηριστικὰ σὰ σκαλισμένα πά' σὲ πέτρα,
τῆς Ἀνθρωπότητας τὴν τραγικὴ τὴ μάσκα
ποὺ τραβάει τὸ παρελθόν της πρὸς τὸ τέλος του,.. θὰ νόμιζε
πὼς εἶμαι τάχα κάνας Τέρμινος θεὸς βαλμένος στὸ πεδίο
ἀπὸ φαύνου σπασμένο μάρμαρο..- μά, ἄς εἶναι!..
Ἔφυγε ἡ ζωὴ ἀπὸ μέσα μου… Σ’ ἄγονο ἔδαφος…
ὅλοι τῆς ζωῆς οἱ θόρυβοι, ποὺ βρόνταγαν γλυκά,
σβήσανε – γίνανε σιωπή,.. οἱ τέλειες ὅλες οἱ μορφές
—συλλήψεις τοῦ νοῦ – εἰκόνες τῶν ἀνθρώπων—
ποὺ ξεχειλίζανε στ’ ἀκρότατα τῆς Γῆς
καὶ κρέμονταν πάνω τους μὲ φευγαλέα πρόσωπα
ὅλο καὶ χάνονται,.. μὰ κ’ οἱ κινήσεις, π’ ὄλες ξεπηδῶντας
ἀπ’ τ’ Ὡραῖο καὶ μ’ ἤχους ἐκκωφαντικοὺς γυρίζαν
τὸ νοῦ μου μέσα σ’ ἔκσταση, σωπάσανε κι αὐτές!

(Μετ. Θεοδόσης Aγγ. Παπαδημητρόπουλος, ἀπό: Robert Browning, Unfinished draft of a poem which may be entitled “Aeschylus’ soliloguy”, The MacMillan Company, New York, 1913.)

Robert Browning
Aeschylus' Soliloquy

(extract)

I am an old and solitary man,
And now at set of sun in Sicily
I sit down in the middle of this plain,
Which drives between the mountains and the sea
Its blank of nature. If a traveller came,
Seeing my bare bald skull and my still brows
And massive features coloured to a stone—
The tragic mask of a humanity
Whose part is played to an end,—he might mistake me
For some god Terminus set on these flats,
Or broken marble Faunus. Let it be.
Life has ebbed from me—I am on dry ground—
All sounds of life I held so thunderous sweet
Shade off to silence—all the perfect shapes,
Born of perception and men's images,
Which thronged against the outer rim of earth
And hung with floating faces over it,
Grow dim and dimmer—all the motions drawn
From Beauty in action which spun audibly
My brain round in a rapture, have grown still.

Δεν υπάρχουν σχόλια: