ω μοναξιά τού αδύναμου που ψάχνει τον τύραννό του για να γίνουν δυό...
Ιβάν Γκολ
Ποιήματα 1920-1950
(εκδ. Στιγμή)
Πέρασα μπροστά από τόσες πόρτες
μέσα στο διάδρομο των χαμένων φόβων και των φυλακισμένων ονείρων
άκουσα πίσω απ' τις πόρτες δέντρα που τα βασάνιζαν
και ποταμούς που προσπαθούσαν να τους δαμάσουν
Πέρασα μπροστά απ' τη χρυσή πόρτα της γνώσης
μπροστά από πόρτες που έκαιγαν και δεν ανοίγαν
μπροστά από πόρτες που κουράστηκαν να μένουν πολύ καιρό κλειστές
κι από άλλες σαν καθρέφτες απ' όπου περνούσαν μόνο οι άγγελοι
Υπάρχει όμως μια πόρτα απλή, δίχως σύρτη ούτε μάνταλο
στο βάθος του διαδρόμου, απέναντι απ' το ρολόι
η πόρτα που οδηγεί πέρα από σένα-
κανένας δεν τη σπρώχνει ποτέ
*
Ω μοναξιά τού άπιστου που δεν κατάφερε να δημιουργήσει για τον εαυτό του θεό
ω μοναξιά τού αδύναμου που ψάχνει τον τύραννό του για να γίνουν δυό
(μετ. Ε.Χ. Γονατάς)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου