t


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ

Σχόλια γύρω από τη ζωγραφική, την τέχνη, τη σύγχρονη σκέψη


Οι επισκέπτες του δικτυακού μας τόπου θα γνωρίσουν νέες πτυχές του ελληνικού τοπίου. Θα έρθουν σε επαφή με τις καλές τέχνες, κυρίως με τη ζωγραφική & τους ζωγράφους, τους έλληνες ζωγράφους, με τα καλλιτεχνικά ρεύματα της εποχής μας...


Αναδεικνύοντας την ολιστική σημασία του ελληνικού τοπίου, την αδιάσπαστη ενότητα της μυθικής του εικόνας με την τέχνη, τη ζωγραφική, τη λογοτεχνία και την ποίηση, τη σύγχρονη σκέψη...
-----
καράβια, ζωγραφικη, τοπια, ζωγραφοι, σχολια, ελληνες ζωγραφοι, λογοτεχνια, συγχρονοι ζωγραφοι, σκεψη, θαλασσογραφίες


Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2017

.. ανάξιε σύντροφε της θλιβερής ζωής μου, μοιάζεις στο κοινό, που δεν πρέπει ποτέ να του παρουσιάζεις εκλεπτυσμένα αρώματα που το απελπίζουν, μα προσεχτικά διαλεγμένες βρωμιές...
*
.. indigne compagnon de ma triste vie, vous ressemblez au public, à qui il ne faut jamais présenter des parfums délicats qui l’exaspèrent, mais des ordures soigneusement choisies...

https://yannisstavrou.blogspot.com
Γιάννης Σταύρου, Γιασεμί στο νερό, λάδι σε καμβά (λεπτομέρεια)

Σαρλ Μπωντλαίρ
O σκύλος και το μπουκάλι
(Petits poèmes en prose)
 
- Ωραίε μου σκύλε, καλέ μου σκύλε, αγαπημένο μου σκυλάκι, πλησίασε και έλα να αναπνεύσεις ένα έξοχο άρωμα αγορασμένο στον καλύτερο αρωματοποιό της πόλης.
Και ο σκύλος, κουνώντας την ουρά του, αυτό που είναι νομίζω, σ' αυτά τα φτωχά πλάσματα, το σημάδι που αναλογεί στο γέλιο και στο χαμόγελο, πλησιάζει και χώνει με περιέργεια την υγρή του μύτη στο ξεβουλωμένο μπουκάλι' έπειτα, οπισθοχωρώντας ξαφνικά με φρίκη, γαβγίζει εναντίον μου σα να με κατηγορεί.
- Α! άθλιο σκυλί, αν σου είχα δώσει ένα πακέτο βρωμιές, θα το είχες μυρίσει με απόλαυση και ίσως καταβροχθίσει. Έτσι, εσύ ανάξιε σύντροφε της θλιβερής ζωής μου, μοιάζεις στο κοινό, που δεν πρέπει ποτέ να του παρουσιάζεις εκλεπτυσμένα αρώματα που το απελπίζουν, μα προσεχτικά διαλεγμένες βρωμιές.

Charles Baudelaire
Le Chien et le Flacon
(Petits poèmes en prose)

« — Mon beau chien, mon bon chien, mon cher toutou, approchez et venez respirer un excellent parfum acheté chez le meilleur parfumeur de la ville. »
Et le chien, en frétillant de la queue, ce qui est, je crois, chez ces pauvres êtres, le signe correspondant du rire et du sourire, s’approche et pose curieusement son nez humide sur le flacon débouché ; puis, reculant soudainement avec effroi, il aboie contre moi en manière de reproche.
« — Ah ! misérable chien, si je vous avais offert un paquet d’excréments, vous l’auriez flairé avec délices et peut-être dévoré. Ainsi, vous-même, indigne compagnon de ma triste vie, vous ressemblez au public, à qui il ne faut jamais présenter des parfums délicats qui l’exaspèrent, mais des ordures soigneusement choisies. »

Δεν υπάρχουν σχόλια: