Ένας χαμένος κύκλος...

το μεσημέρι φάνταζε σα φλόγα,

και γιόμιζε το μέρος ευωδιά·

μια μικρή μέλισσα ήρθε, προς το βράδυ,

στα πέταλά του τα χιμαιρικά...

 

Γιάννης Σταύρου, Γιασεμί, λάδι σε καμβά (λεπτομέρεια)

Ναπολέων Λαπαθιώτης

Ένας χαμένος κύκλος

Και ο λόγος σαρξ εγένετο, και εσκήνωσεν εν ημίν

Το κατά Ιωάννην ευαγγέλιον

1

μὲς στὴ βαθιά τη νύχτα – πᾶνε χρόνια,

στοῦ Ἀγνώστου τὴν ἀθώρητη κορφὴ

πιὸ πέρα κι ἀπ᾿ τοὺς δρόμους τῆς Χιμαίρας

ὑπῆρχε ἀπὸ καιρό, δὲν ξέρω, τί

- κάτι δειλό, κι ἀλλόκοτο, καὶ μόνο,

ποὺ γύριζε, καὶ γύρευε μορφή.

Νὰ γίνει, ἀπ᾿ ὅλα γύρω του, τὸ πρῶτο,

Θὲ νά ῾ταν ἀπ᾿ τὴν μοῖρα του γραφτὸ·

Μπορεῖ κανένα πλάσμα, ἴσαμε τώρα,

Νὰ μὴν εἶχε φανεῖ καθὼς αὐτό·

Μπορεῖ καὶ νὰ ἦταν κάποια Παρουσία

Κάποιο λυσίπονο τελειωτικό...

Καὶ νὰ πού, μὲ καιρό, καθὼς γυρνοῦσε,

Ζητώντας, μέσ᾿ ἀπ᾿ ἄστρα νὰ φανεῖ,

Κατόρθωσε καὶ πρόβαλε, ἐπιτέλους

Ἕνα φτωχὸ λουλούδι, ἕνα πρωί...

Τρίλλιζαν, κελαηδοῦσαν τὰ πουλάκια,

Χαρὰ θεοῦ, γελοῦσαν οἱ οὐρανοί!

Βγῆκε σὲ μία πλαγιά, - τ᾿ ἦταν δὲν ξέρω,

Καὶ μήτε καὶ μπορῶ νὰ πῶ τὸ ποῦ:

Φτωχὸ λουλούδι, κἂν ἁπλὸ χορτάρι

Τοῦ κάμπου τῶν ἀγρῶν ἢ τοῦ γιαλοῦ,

- κι ἂν ἄνοιξε στὰ μέρη τὰ δικά μας

ἢ μὴν αὐτὸ συνέβη ἀλλοῦ...

τὸ μεσημέρι φάνταζε Σὰ φλόγα,

καὶ γιόμιζε τὸ μέρος εὐωδιά·

μιὰ μικρὴ μέλισσα ἦρθε, πρὸς τὸ βράδυ,

στὰ πέταλά του τὰ χιμαιρικά,

κι ἔγινε τὸ καλύτερο τὸ μέλι,

σ᾿ ὅλο τὸν τόπο ἐκείνη τὴ χρονιά...

μεγάλωσε, ἔτσι, ἀμέριμνα, ὡς τὸ βράδυ·

μὰ πρὶν τὸ βράδυ πέσει στὸ βουνό,

περνοῦσ᾿ ἕνας βοσκὸς μὲ τὸ κοπάδι,

ποὺ ἀργὰ τραβοῦσε κατὰ τὸ χωριὸ·

τό ῾κοψε, καὶ τὸ πέταξε πιὸ πέρα·

πρὶν νὰ προβάλουν τ᾿ ἄστρα, ἦταν νεκρό...