t


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ

Σχόλια γύρω από τη ζωγραφική, την τέχνη, τη σύγχρονη σκέψη


Οι επισκέπτες του δικτυακού μας τόπου θα γνωρίσουν νέες πτυχές του ελληνικού τοπίου. Θα έρθουν σε επαφή με τις καλές τέχνες, κυρίως με τη ζωγραφική & τους ζωγράφους, τους έλληνες ζωγράφους, με τα καλλιτεχνικά ρεύματα της εποχής μας...


Αναδεικνύοντας την ολιστική σημασία του ελληνικού τοπίου, την αδιάσπαστη ενότητα της μυθικής του εικόνας με την τέχνη, τη ζωγραφική, τη λογοτεχνία και την ποίηση, τη σύγχρονη σκέψη...
-----
καράβια, ζωγραφικη, τοπια, ζωγραφοι, σχολια, ελληνες ζωγραφοι, λογοτεχνια, συγχρονοι ζωγραφοι, σκεψη, θαλασσογραφίες


Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2014

Είναι η καρδιά μου πικραμένη...

Αλλά στ’ ακίνητο νερό κυλάνε,
μυστήριο τώρα κι ομορφιά...


http://yannisstavrou.blogspot.com
Γιάννης Σταύρου, Αρόδο, λάδι σε καμβά

Γουίλιαμ Μπάτλερ Γέϊτς
Οι άγριοι κύκνοι

Τα δέντρα το φθινόπωρο είναι ωραία,
τα μονοπάτια είναι ξερά.
Τον ουρανό στου Οκτώβρη το λυκόφως
αντιφεγγίζουν  τα νερά·
στη λίμνη τη γεμάτη μες τις πέτρες
πενήντα  κύκνοι είναι κι εννιά.

Το δέκατο ένατο φθινόπωρο ήρθε
στα μέρη ετούτα τα ίδια·
πριν τους μετρήσω, στα φτερά τους βλέπω
να υψώνονται όλοι αιφνίδια
με βοή, και να σκορπίζουν σε μεγάλα
σπασμένα δαχτυλίδια.

Είναι η καρδιά μου πικραμένη, αφού είδα
τα πλάσματα τα λαμπερά.
Όλα απ’ τη δύση αλλάξανε, που ακούοντας
στην όχθη αυτή πρώτη φορά
ψηλά τον χτύπο των φτερών τους, γίναν
τα βήματά μου μου πιο ελαφρά.

Ανέμελα ζευγάρια ακόμα πλέκουν
μαζί στο παγωμένο ρέμα
ή ανέρχονται στον αέρα, στην καρδιά τους
δεν πάγωσεν ακόμη το αίμα,
γιατί το πάθος κι η αρπαγή, όπου πάνε
καρφώνουν πάνω τους το βλέμμα.

Αλλά στ’ ακίνητο νερό κυλάνε,
μυστήριο τώρα κι ομορφιά·
πλάι σε ποια λίμνη ή κρήνη, σε ποια βούρλα
θα χτίσουν μέσα τη φωλιά
και θα τους καμαρώσουν  σαν ξυπνήσω
και δω πως πέταξαν μακριά;

(Mετ. Γιώργος Βαρθαλίτης)

William Butler Yeats
The Wild Swans at Coole

The trees are in their autumn beauty,  
The woodland paths are dry,
Under the October twilight the water  
Mirrors a still sky;
Upon the brimming water among the stones  
Are nine-and-fifty swans.

The nineteenth autumn has come upon me  
Since I first made my count;
I saw, before I had well finished,
All suddenly mount
And scatter wheeling in great broken rings  
Upon their clamorous wings.

I have looked upon those brilliant creatures,  
And now my heart is sore.
All's changed since I, hearing at twilight,  
The first time on this shore,
The bell-beat of their wings above my head,  
Trod with a lighter tread.

Unwearied still, lover by lover,
They paddle in the cold
Companionable streams or climb the air;  
Their hearts have not grown old;
Passion or conquest, wander where they will,  
Attend upon them still.

But now they drift on the still water,  
Mysterious, beautiful;  
Among what rushes will they build,
By what lake's edge or pool
Delight men's eyes when I awake some day  
To find they have flown away?

Δεν υπάρχουν σχόλια: