Αυγουστιάτικος ουρανός...

Οι μαγικές νύχτες στην Ακρόπολη

Γιάννης Σταύρου, Ακρόπολη 1970, λάδι σε καμβά

Τετάρτη, 12 Αυγούστου…

Οι μαγικές νύχτες του Αυγούστου…

(εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ, 12-8-2009):

Συνεχίζεται και σήμερα το βράδυ η βροχή των Περσειδών, ένα από τα εντυπωσιακότερα αστρονομικά θεάματα του ηλιακού μας συστήματος. Ηδη από χθες όσοι λάτρεις της αστρονομίας βρίσκονταν μακριά από τα φώτα των πόλεων είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν την πρώτη φάση της «βροχής» των Περσειδών από τις δέκα και μισή ως τις δώδεκα το βράδυ.

Σήμερα το βράδυ τα πράγματα θα είναι καλύτερα για τους παρατηρητές της ουράνιας σφαίρας, καθώς όπως σημειώνει και ο κύριος ερευνητής του Ινστιτούτου Αστρονομίας και Αστροφυσικής του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, κ. Α. Δαπέργολας, «οι συνθήκες θα είναι λίγο καλύτερες και το φαινόμενο θα είναι ορατό ως και τις δωδεκάμισι το βράδυ». Συνολικά, οι πλέον τυχεροί ενδέχεται να δουν ως και εξήντα μετέωρα στο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, με την προϋπόθεση πάντοτε ότι θα βρίσκονται μακριά από τη φωτορύπανση και ότι θα κοιτούν προς τα Βορειοανατολικά.

Οι Περσείδες είναι «ουρές» που αφήνει στο διάβα του στο ηλιακό μας σύστημα ο κομήτης 109Ρ/Swift-Τuttle, ο οποίος κάνει μια πλήρη περιφορά γύρω από τον Ηλιο κάθε 130 χρόνια, και αποτελούνται από σωματίδια σκόνης και βράχων. Εδώ και 2.000 χρόνια, κατά κανόνα, το αποκορύφωμα του φαινομένου γίνεται αντιληπτό το δεύτερο δεκαήμερο του Αυγούστου και μπορούν να το δουν σχεδόν κατ΄ αποκλειστικότητα μόνο οι κάτοικοι του Βορείου Ημισφαιρίου.

Οι Περσείδες γίνονται αντιληπτοί καθώς η Γη διασχίζει το νέφος των σωματιδίων που αφήνει πίσω του ο 109Ρ/Swift-Τuttle. Τα συγκεκριμένα πεφταστέρια είναι ιδιαίτερα φωτεινά και αφήνουν έντονο ίχνος όταν συγκρούονται με την ατμόσφαιρα της Γης και υπερθερμαίνονται. Ωστόσο, όσο περνάει ο καιρός ο αριθμός των Περσειδών μειώνεται, καθώς ο κομήτης απομακρύνεται προς το εξωτερικό ηλιακό σύστημα. Το όνομα του κομήτη «χρεώνεται» στους Λούις Σουίφτ και Χόρας Τατλ, οι οποίοι και τον ανακάλυψαν το 1862. Ωστόσο, η αρχαιότερη, ίσως, αναφορά στο φαινόμενο της βροχής των διαττόντων αστέρων μάς έρχεται από την Κίνα και χρονολογείται από την τρίτη μ.Χ. δεκαετία.