ένας κοκκινολαίμης που τραγουδάει...

Πιστεύεις ότι όλα τελείωσαν, αλλά τελικά υπάρχει πάντα ένας κοκκινολαίμης που τραγουδάει.
Πωλ Κλωντέλ
*
On croit que tout est fini, mais alors il y a toujours un rouge-gorge qui se met a chanter.
Paul Claudel

                        Γιάννης Σταύρου, Κοκκινολαίμηδες- λεπτομέρεια από πολύπτυχο
 

.. κοινωνία; – μια κόλαση από σωτήρες!

Και οι τρομοκράτες βαφτίζονται απελευθερωτές...

«Κοιτάξτε γύρω σας: παντού Μορμόνοι που κάνουν κήρυγμα· μεταφυσική προς χρήση από πιθήκους… Όλοι πασχίζουν να βελτιώσουν τη ζωή όλων: οι ζητιάνοι, ακόμα και οι ανίατοι, αυτό ποθούν: οι πάροδοι του κόσμου και τα άσυλα βρίθουν αναμορφωτών. Η λαχτάρα να προκαλεί γεγονότα επιδρά πάνω στον καθένα σαν μια διανοητική διαταραχή ή σαν μια ηθελημένη κατάρα. Τι είναι η κοινωνία; – μια κόλαση από σωτήρες!»
Εμίλ Σιοράν

Φρανσίσκο Γκόγια «Ο μεγάλος τράγος» 

Περίπατος...

«Και αυτό που οι λάτρεις του υπολογιστή δεν αντιλαμβάνονται ή δεν τους ενδιαφέρει είναι ότι είμαστε χορευτικά ζώα. Ξέρετε, μας αρέσει να κυκλοφορούμε. Και είναι σαν να μην πρέπει να χορεύουμε πια. Ας σηκωθούμε όλοι και ας κινηθούμε λίγο τώρα... ή τουλάχιστον ας χορέψουμε.» Kurt Vonnegut

 

           Γιάννης Σταύρου, Κυριακάτικος Περίπατος- Θεσσαλονίκη

«Κάποτε είπα στη γυναίκα μου ότι θα πήγαινα να αγοράσω έναν φάκελο: "Ω", είπε, "καλά, δεν είσαι φτωχός. Γιατί δε μπαίνεις στο Διαδίκτυο και δεν αγοράζεις εκατό φακέλους, να τους βάλεις στο ντουλάπι;".

Έκανα πως δεν την άκουσα. Και βγήκα έξω να πάρω έναν φάκελο, γιατί περνάω, διάολε, πολύ καλά στη διαδικασία αγοράς ενός φακέλου.

Συναντώ πολύ κόσμο. Και βλέπω μερικά υπέροχα μωρά. Και ένα πυροσβεστικό όχημα περνάει. Και τους χαιρετάω. Και θα ρωτήσω μια γυναίκα τι είδους σκύλος είναι αυτός. Και, και δεν ξέρω. Το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας είναι - ότι είμαστε εδώ στη Γη για να τριγυρνάμε.

Και, φυσικά, οι υπολογιστές θα μας πετάξουν έξω από αυτό. Και αυτό που οι λάτρεις του υπολογιστή δεν αντιλαμβάνονται ή δεν τους ενδιαφέρει είναι ότι είμαστε χορευτικά ζώα. Ξέρετε, μας αρέσει να κυκλοφορούμε. Και είναι σαν να μην πρέπει να χορεύουμε πια.

Ας σηκωθούμε όλοι και ας κινηθούμε λίγο τώρα... ή τουλάχιστον ας χορέψουμε.»

Kurt Vonnegut