Θα ήθελα να ήσουν εκεί...

Nα μου χτύπαγες τη πόρτα,
Και να μου έλεγες εγώ είμαι,
Μαντεψε τι σου φέρνω,
Και να μου έφερνες εσένα...

                               Γιάννης Σταύρου, Πορτρέτο νέας γυναίκας (λεπτομέρεια)

Boris Vian
Berceuse pour les Ours qui ne sont pas la

Θα ήθελα να ήσουν εκεί,
Nα μου χτύπαγες τη πόρτα,
Και να μου έλεγες εγώ είμαι,
Μαντεψε τι σου φέρνω,
Και να μου έφερνες εσένα...

Είναι Κυριακή, είναι 8 η ώρα
Και δεν θέλω να βγω
και βαριέμαι μέχρι θανάτου
Γι' αυτό σου γράφω άγγελέ μου
Ένα κυριακάτικο τραγούδι
Ένα τραγούδι όχι πολύ αστείο
αλλά θα του προσθέσουμε
έναν υπέροχο στίχο την Τρίτη βράδυ
Έλα και κοιμήσου στον ώμο μου
Και δεν θα κοιμηθούμε.

μακριά...

Το πρώτο σημάδι ενός ισορροπημένου πνεύματος είναι η ικανότητα να μένει μακριά, συντροφιά με τον εαυτό του.
Σενέκας

                       Γιάννης Σταύρου, Δύση στον Θερμαϊκό

Κι ούτε ένα πέρασμα δεν μου ανοίγεται...

Άφάνησε με, Κύριε, να μην ακούω
Το γδύσιμο των στομωμένων χρόνων...
Κάνε με αέρα που αλητεύει ευτυχισμένος,
Κριθάρι, σπάρτο...
Ακόμη με αφήνεις: Μόνο
Στον ήσκιο που τη νύχτα λιμνάζει...

                                         Γιάννης Σταύρου, Πλαγιά στον Υμηττό

Σαλβατόρε Κουαζίμοντο
Το τελευταίο τόξο

Άφάνησε με, Κύριε, να μην ακούω
Το γδύσιμο των στομωμένων χρόνων, δώσε
Στη δεδομένη της χειρονομία να τραπεί η οδύνη :
Το έσχατο μου απέμεινε
Τόξο του κύκλου απ’ τη ζωή μου.
Κάνε με αέρα που αλητεύει ευτυχισμένος,
Κριθάρι, σπάρτο, ίσως λέπρα
Που τη γνωρίζεις μόνο από το ξέσπασμα της.
Ας μου είναι εύκολο να σε αγαπήσω
Στο χορτάρι που αντρειεύει στο φως,
Στις πτυχές που μετρούνε τα χρόνια στη σάρκα
Επεχείρησα τη ζωή :
Καθένας, ξυπόλητος
Γονατίζει στην αναζήτηση.
Ακόμη με αφήνεις: Μόνο
Στον ήσκιο που τη νύχτα λιμνάζει,
Κι ούτε ένα πέρασμα δεν μου ανοίγεται
Απ’ τους ηδυπαθείς του αίματος μου παφλασμούς.
(μετ. Χρίστος Κρεμνιώτης)

χαμένη άνοιξη...

Φέτος δεν ήρθε η άνοιξη...

Γιάννης Σταύρου, Αμυγδαλιές στην Αττική

Χρυσαυγή Τούμπα
Μια χαμένη άνοιξη

Φέτος δεν ήρθε η άνοιξη, χάθηκε στα σταυροδρόμια  κι έχασε τις προσθεσμίες.
Άλλοι είπαν πως την είδαν κάπου νότια χαμένη να περιπλανιέται
άλλοι πέρα στη δημοσιά  κατάκοπη με τις αποσκευές της
μερικοί ισχυρίστηκαν  -κι έπαιρναν και όρκο- πως την είδαν να τρυπώνει στην καρδιά ενός κόκκινου τριαντάφυλλου
και κάποιοι άλλοι  -κι αυτό ήταν το τρομαχτικό- την είδαν λέει να τρέχει πανικόβλητη, κυνηγημένη από τους ανθρώπους.
Δεν ξέρω....
Πάντως
κάτι χλωμοί ήλιοι που μπήκαν απο το παραθύρι ασθενικοί ήταν
κι έσβησαν μ' ένα φου σαν τα κεριά.