Paul Gauguin, Από Πού Ερχόμαστε; Ποιοί Είμαστε; Πού Πηγαίνουμε;
λάδι σε καμβά
Αυτοί οι αποβλακωμένοι διαβάτες - πως φτάσαμε σ' αυτό το σημείο; Μπορεί κανείς να φανταστεί τέτοιο θέαμα στην αρχαία Αθήνα, παραδείγματος χάρη; Ένα λεπτό οξείας διαύγειας ανάμεσα σ'αυτούς τους καταδικασμένους αρκεί για να καταρρεύσουν όλες οι ψευδαισθήσεις.
Εμίλ Σιοράν
Εμίλ Σιοράν
Αποφθέγματα
Η νοσταλγία για βαρβαρότητα είναι η τελευταία λέξη κάθε πολιτισμού.
Αν μπορούσαμε να εντοπίσουμε το ελάττωμα κατασκευής αυτού του κόσμου που τα ίχνη του είναι τόσο εμφανή!
Ξαφνιάζομαι πάντα όταν διαπιστώνω πόσο ζωντανά, φυσικά, άτρωτα είναι τα ευτελή αισθήματα. Όταν τα νιώθουμε αισθανόμαστε δυναμωμένοι, αποκαταστημένοι στην κοινωνία, στο ίδιο επίπεδο με τους συνανθρώπους μας.
Όταν βγει κανείς από τον κύκλο των σφαλμάτων και των ψευδαισθήσεων μέσα στον οποίο διαδραματίζονται οι πράξεις, είναι σχεδόν αδύνατο να πάρει θέση. Χρειάζεται ένα μίνιμουμ μωρίας για όλα, για να καταφάσκεις όσο και για να αρνείσαι.
Αυτοί οι αποβλακωμένοι διαβάτες - πως φτάσαμε σ' αυτό το σημείο; Μπορεί κανείς να φανταστεί τέτοιο θέαμα στην αρχαία Αθήνα, παραδείγματος χάρη; Ένα λεπτό οξείας διαύγειας ανάμεσα σ'αυτούς τους καταδικασμένους αρκεί για να καταρρεύσουν όλες οι ψευδαισθήσεις.
Το ότι η ζωή δεν έχει κανένα νόημα είναι ένας λόγος για να ζεις. Ο μόνος λόγος άλλωστε.
Αλίμονο σ' αυτόν που έχει εξαντλήσει κάθε απόθεμα περιφρόνησης και δεν ξέρει πια τί αισθήματα να νιώσει για τους άλλους και τον εαυτό του.
Η αποστολή μου είναι να βλέπω τα πράγματα όπως είναι. Το τελείως αντίθετο της αποστολής.
Υπολόγιζα να παραβρεθώ στην εξαφάνιση του είδους μας όσο ζούσα. Αλλά οι θεοί μου ήταν αντίθετοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου