t


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ

Σχόλια γύρω από τη ζωγραφική, την τέχνη, τη σύγχρονη σκέψη


Οι επισκέπτες του δικτυακού μας τόπου θα γνωρίσουν νέες πτυχές του ελληνικού τοπίου. Θα έρθουν σε επαφή με τις καλές τέχνες, κυρίως με τη ζωγραφική & τους ζωγράφους, τους έλληνες ζωγράφους, με τα καλλιτεχνικά ρεύματα της εποχής μας...


Αναδεικνύοντας την ολιστική σημασία του ελληνικού τοπίου, την αδιάσπαστη ενότητα της μυθικής του εικόνας με την τέχνη, τη ζωγραφική, τη λογοτεχνία και την ποίηση, τη σύγχρονη σκέψη...
-----
καράβια, ζωγραφικη, τοπια, ζωγραφοι, σχολια, ελληνες ζωγραφοι, λογοτεχνια, συγχρονοι ζωγραφοι, σκεψη, θαλασσογραφίες


Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2012

Ανάμεσα στη γη και τον ουρανό...

Το τοπίο συνεχίζει να υπάρχει...


Saint John Perse (1887-1975)

Σαιν-Τζων Περς


Χρονικό

Να ‘μαστε λοιπόν μεγάλη εποχή...

Με τη νυχτερινή δροσιά στις κορυφές και
με του αρχιπέλαγου το φύσημα σε κάθε μας κατώφλι, και
τα μέτωπα μας, ανοιχτά
σαν αχανείς αρένες.

Κάποια βραδιά, μιας κόκκινης πλημμύρας πυρετού -
νύχτα που χαμηλώναμε τα δόρατα-
είδαμε τον ουρανό κατά τη δύση
κόκκινο, σαν έντομο των αλυκών.
Βραδιά της μεγάλης ενέργειας και του μέγιστου της τροχιάς
τότε που η πρώτη έκλειψη φωτός
ήταν για εμάς
ο αποχωρισμός της μόνης φωνής.

Ω, τυραννία,
ολάκερου του ξέφωτου του αιώνα!
Λινά, πλυμένα μες στα μητρικά νερά και
το δάχτυλο του ανθρώπου, φτασμένο πότε δω και πότε εκεί
στων ουρανών το πιο μαβί
σ’ εκείνες τις ρωγμές τις ματωμένες του όνειρου.
Ρωγμές απ’ όπου ξεπηδούσε η ζωή…

Ένα μονάχο σύννεφο, αργυρένια καθαρό
με συστροφές ταχύτατες
πρώτα, στων ουρανών τα νότια
κυρτώνει τη γαστέρα του, λευκό.
Καρχαριοειδές: με γάζες κρεμασμένες στο πτερύγιο και
ματωμένες μπλε.

Ο ερυθρός επιβήτορας χρεμετίζει στους ασβεστόλιθους.
Και τ’ όνειρο μας, σε τόπους υψηλούς.
Ενθρόνιση καθορισμένη από ενθρονίσεως των άστρων,
των θαλασσινών καρπών
κι όχι του πέλαγου που απόψε, μόλις τώρα,
ονειρευτήκαμε.

Με το μέγεθος που έχει το δίχτυ ορθάνοιχτο
μιαν άλλη θάλασσα ανοίγεται,
να χωρέσει
Του ανθρώπου το πρόσωπο. Και μας ακολουθεί .
Όγκοι πανύψηλοι και δίχως ηλικία ως τους ορίζοντες των χωμάτων.
Χαρακώματα πέτρας στο χείλος της Ασίας.
Το ύψιστο κατώφλι στις φλόγες
στον ορίζοντα των παντοτινών ανθρώπων.

Νεκροί και ζωντανοί
το ένα σμήνος.

Σήκωσε το πρόσωπο άνθρωπε της νύχτας,
το μεγάλο τριαντάφυλλο των χρόνων,
στρέφεται κατά το ατάραχο μέτωπο σου.
Στα εσπέρια του μεγάλου δέντρου τ’ ουρανού
κρεμιούνται
μανδύες με του κρόκου το χρώμα.
Και στο πύρωμα της νύχτας, μυρισμένης απ’ το ξεραμένο φύκι:
καινούρια βοσκοτόπια.

Ανάμεσα στη γη και τον ουρανό: τα μεγάλα νησιά
θερινά βοσκοτόπια
θηλασμένα από τις κουμαριές και τα κυπαρισσόμηλα.

Πυρετός εκεί πάνω, και
κρεβάτι από ανθρακιά .
Της νύχτας χάρτης για τις νύφες
στις χρυσαφένιες οροσειρές.

(απόδοση Χρίστου Κρεμνιώτη)

Δεν υπάρχουν σχόλια: