Εικαστικό ταξίδι...

Γιάννης Σταύρου, Δάσος, λάδι σε καμβά

"Ο Γιάννης Σταύρου χωρίς να περιορίζει τη χρωματική του γκάμα, πειραματίζεται συνεχώς και φτάνει σε ένα προσωπικό εικαστικό ιδίωμα παρουσιάζοντας μια βιωματική ζωγραφική με μια σχεδον μεταφυσική ισορροπία και αρμονία.

Δεν πρόκειται για έναν δημαγωγό του χρώματος ή της φόρμας, αλλά για έναν ζωγράφο που δεν καταδέχεται τις περιττολογίες. Κάνοντας το αόρατο ορατό, προσπαθεί όχι να μας ξαναθυμίσει τα πράγματα, αλλά να μας εμπνεύσει καινά οράματα.

Οι πίνακές του, με θέματα όπως καράβια μέσα σε σκοτεινές θάλασσες, τοπία με σπίτια ή με δέντρα, αποκτούν μια ανεξάρτητη και αυτόνομη ύπαρξη. Μπορεί να δημιουργούν την εντύπωση ότι παραλλάσουν την πραγματικότητα, αλλά στην πράξη, αποκαλύπτουν τη βαθύτερη ουσία της και τη θαυμαστή της λειτουργία. Χωρίς να έχει σκοπό να αιχμαλωτίσει το επίκαιρο, ο ζωγράφος χαρίζει στον θεατή "εικόνες" με χρωματικό ρυθμό, βάθος και συγκινησιακό περιεχόμενο..."

Βασίλης Πετρόπολος, ιστορικός τέχνης, 2008 (με αφορμή την τρέχουσα έκθεση του Γιάννη Σταύρου στη "Γκαλερί Φωτοπούλου", 29 Μαίου-28 Ιουνίου 2008)

όπου να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει*

Γιάννης Σταύρου, Πειραιάς, λάδι σε καμβά

Σφυρίζουν τα καράβια τώρα που βραδιάζει στον Πειραιά

σφυρίζουν ολοένα σφυρίζουν μα δεν κουνιέται κανένας

αργάτης

καμμιά αλυσίδα δεν έλαμψε βρεμένη στο στερνό φως που

βασιλεύει

ο καπετάνιος μένει μαρμαρωμένος μες στ'άσπρα και στα

χρυσά.

Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει

παραπετάσματα βουνών αρχιπέλαγα γυμνοί γρανίτες...

Το καράβι που ταξιδεύει το λένε ΑΓΩΝΙΑ 937

______________________________________

από το ποίημα του Γιώργου Σεφέρη

Ταξιδεύοντας στην Ύδρα

Γιάννης Σταύρου, Ύδρα, λάδι σε καμβά

"Η Ύδρα σαν από τύχη θάλεγα γλύτωσε το όμορφο πρόσωπό της από την καταστροφική μανία της εποχής. Πέρα από κάποια οικιστική πύκνωση διατήρησε την αρχική της εικόνα, την απλή, σοφή αρχιτεκτονική των μαστόρων της πέτρας και της κεραμοσκεπής..."

Απεικονίσεις

Γιάννης Σταύρου, Ακρόπολη 1970, λάδι σε καμβά

"Εικόνες ηλιοφώτιστες, ομιχλώδεις ή νυχτερινές γοητεύουν με τη φωτεινή αύρα που τυλίγει τις φόρμες. Αποκορύφωμα του κλασικού ιδεώδους αποτελεί η απεικόνιση του Παρθενώνα που στέκει πάνω στο λόφο της Ακρόπολης. Η σύνθεση αποπνέει μια γαλήνια μεγαλοπρέπεια μορφοποιώντας τις ιδέες της αρμονίας, του αποκαλυπτικού φωτός. Στα νυχτερινά το φως γίνεται σχεδόν μυστικιστικό, γεννημένο από τον ευαίσθητο χειρισμό της ύλης του λαδιού...", γράφει η ιστορικός τέχνης Μαρίνα Πίσπερη.