δεν θα ξημερώσει πια άλλο ξύπνημα...

Μια άτονη αντανάκλαση
στο ταβάνι. Όποιος δεν είναι απόλυτα
αυτού του κόσμου, τώρα μπορεί να προσποιείται
ότι ζει...

Γιάννης Σταύρου, Βιομηχανικό τοπίο, Κερατσίνι, λάδι σε καμβά

Γκούντερ Κούνερτ
Βερολίνο, 2 η ώρα το πρωί

Τα μαγαζιά εκεί κάτω φέγγουν σαν να΄θελαν
να διευκολύνουν τους νεκρούς να βρουν το δρόμο.
Οι κάτοικοι της πόλης αρχίζουν να παγώνουν σαν τις μούμιες
σιγά σιγά. Τα αυτοκίνητα κοιμούνται
δίχως όνειρα. Μοιάζει λες και δεν θα ξημερώσει πια
άλλο ξύπνημα. Ό, τι κινείται
πίσω απ΄αυτό ή εκείνο το παράθυρο,
σκηνοθετεί τη φαντασία μας. Την ώρα αυτή
επιβραδύνεται ο σφυγμός της μητρόπολης
μα και ο δικός σου.
Μια άτονη αντανάκλαση
στο ταβάνι. Όποιος δεν είναι απόλυτα
αυτού του κόσμου, τώρα μπορεί να προσποιείται
ότι ζει.

(μετ. Γιώργος Καρτάκης)