Όπου δεις ανθρώπους...

Μην ξεχνάτε!
Ταξιδεύουμε προς την Κόλαση
απολαμβάνοντας τη θέα ανθισμένων λουλουδιών...

Γιάννης Σταύρου, Ανθισμένες  αμυγδαλιές, λάδι σε καμβά (λεπτομέρεια)

Κομπαγιάσι Ίσσα (1763-1827)
Χαϊκού

Πρωτοβρόχια:
ο κόσμος με ποιήματα
στεγνώνει.
*
Πάλι βρέχει.
Οι θεοί βάζουν
μπουγάδα.
*
Μπορεί αυτός ο κόσμος
να είναι ένα λάθος,
αλλά οι κερασιές ανθίζουν.
*
Υπάρχω:
στέκομαι εδώ
και χιονίζει.
*
Όπου δεις ανθρώπους,
ψάξε για μύγες
και Βούδες
*
Πάψτε τα μιξοκλάματα.
Τα έντομα, τ’ αστέρια κι οι εραστές
οφείλουν κάποτε να σβήνουν.
*
Αυτός ο κόσμος είναι
σκέτη δροσιά:
στάζει ακατάσχετα.
*
Να κάνεις τα πάντα
για να επιβιώσεις:
τι παγωνιά κι αυτή!
*
Αυτή θα είναι
η τελευταία κατοικία μου λοιπόν;
Δυο μέτρα χιόνι;
*
Το ρύζι γράφεται
με χιόνι
λιωμένο στην αυλή.
*
Κοιτάζω τα σκιάχτρα
και δειλιάζω:
γερνάω.
*
Χειμώνιασε:
ακόμη και οι κουκουβάγιες
το έριξαν στην ποίηση!
*
Μην ξεχνάτε!
Ταξιδεύουμε προς την Κόλαση
απολαμβάνοντας τη θέα ανθισμένων λουλουδιών.

(Μετ. Γιώργος Μπλάνας)