Βυζάντιο βεβηλωμένο...

Σκουριασμένα σκαριά φορτηγῶν
στόν πορφυρό κόλπο...
* 
Rust-hulled freighters in
a violet bay...

Γιάννης Σταύρου, Δύση στον Θερμαϊκό, λάδι σε καμβά

Έιμυ Κλάμπιτ
Σαλονίκη

Σκουριασμένα σκαριά φορτηγῶν
στόν πορφυρό κόλπο· γάτες ἰσχνές
πού σουλατσάρουν, σπίνοι
πού κελαηδοῦν ἀκατάπαυστα·
ἡλιοτρόπια, ἐξωτικά
καμπουριασμένα μανουάλια,

πλάι στό ὑπόστεγο
ἑνός παλαιοχριστιανικοῦ ναοῦ
πού ’γινε ἀργότερα τζαμί: Βυζάντιο
βεβηλωμένο πού αντιστηρίζεται ξανά,
ὁ Ἰεζεκιήλ ἔγκλειστος σάν πουλί
στά ξεθωριασμένα ἴχνη τῆς προφητικῆς φωτιᾶς,
ἀπομεινάρι τουρκικῆς πυρπόλησης.

Βερίκοκα, βύσινα,
φουντούκια–τί
δέν πουλιέται ἐδῶ; Τιτιβίσματα
πτηνοπωλείου, τό ἀτέρμονο
γουργουρητό τῶν περιστεριῶν καί τῆς πολιτικῆς·
κάτω ἀπό τίς καμάρες
τῆς Ἀριστοτέλους, τό πλαστικό
ἀμέτρητων ἀπομιμήσεων.

(Μετ. Κώστας Χατζηκυριάκου)

Amy Clampitt
SALONIKI

Rust-hulled freighters in
a violet bay; lean cats
that slink, finches
that sing and sing;
sunflowers’ exotic
hunchback candlesticks

beside the hovel of an
early Christian church,
 later a mosque: Byzantium
profaned shored up again,
Ezekiel bird-caged in prophetic
fire’s faint shreds, a relic
of the arson of the Turks.

Apricots, sweet cherries,
hazelnuts–what’s not
for sale here? Bird-market
cheepings, the interminable
murmurings of doves and politics;
under the arcades of Odos
Aristotelous, the plastic
Of a hundred thousand fakes.