τη στάχτη σε χρυσάφι...

Ετσι γεννήθηκαν και ξαναγεννήθηκαν στο " χορτάρι της ουτοπίας ", ακολουθώντας το μεσαίο μονοπάτι: σε αυτό το τρεμάμενο σώμα, του φάνηκε ότι το όνειρο έγραψε και ξαναέγραψε μια πρόταση με δέκα τέσσερα γράμματα, πάντα την ίδια και όμως πάντα διαφορετική... Και πάντα ο ήχος αυτής της φωνής - αυτή η βία των αισθήσεων - που μεταμόρφωνε τη στάχτη σε χρυσάφι! (Ξαβιέ Μπορντ)
*
Ainsi naissaient-ils et renaissaient-ils sur le "gazon de l'utopie", suivant le sentier du milieu : sur ce corps frémissant, il lui semblait que le rêve écrivait et récrivait une phrase de quatorze lettres, toujours la même et pourtant toujours autre... Et toujours le son de cette Voix – cette violence des sens – qui transmutait la cendre en or ! (Xavier Bordes)

Γιάννης Σταύρου, Πλάγια στον Υμηττό, λάδι σε καμβά (λεπτομέρεια)