Αδιόρατες σκιές...

μέρες που περνούν ολόγιομες
σαν πανσέληνοι στις στέγες
νοσταλγίες που στολίζονται...

Γιάννης Σταύρου, Θεσσαλονίκη των χρωμάτων, λάδι σε καμβά

Δημήτρης Τρωαδίτης
Αδιόρατες σκιές

Αδιόρατες σκιές
στο παραπέτασμα του χρόνου
καθώς η μετάβαση
ολοκληρώνεται
πανάρχαια
σίγουρη
παντοτινή
η ώρα της σίγουρης απόφασης
η μέρα που μετουσιώνεται σε νύχτα
με τις τελευταίες της αναλαμπές
να αντιστέκονται
αλλά το σκότος να επέρχεται πιο ισχυρό
κάνοντας τις αισθήσεις
να λουφάξουν
ή να διεγερθούν
υπόγεια
αλλά αποφασιστικά
προς το όποιο αύριο…

μέρες

μέρες με μηνύματα
που τα περιμένουμε
όπως ο φτωχός μια βοήθεια

μέρες που γέρνουν ανάποδα
με τραύματα στο σώμα τους
με πληγωμένες ηδονές

μέρες που περνούν ολόγιομες
σαν πανσέληνοι στις στέγες
νοσταλγίες που στολίζονται

μέρες που ξαστερώνουν
σαν αρχοντικά με φωταψίες
ανταύγειες λησμονιάς

μέρες που λειώνουν
αναμνήσεις που χαροπαλεύουν
ψιχάλες που εξαερίζονται

μέρες που όλα επιστρέφουν
σκόρπια εδώ κι εκεί
με θριάμβους απροσδιόριστους

Πηγή
Koskino