θυμήσου...

απ’ όλους εκείνους για τους οποίους η απουσία σου
είναι η νύχτα, το τέλειο σβήσιμο απ’ τον ψηλό ουρανό του ιερού
ήλιου...

 

Γιάννης Σταύρου, Ανταύγειες στη θάλασσα, λάδι σε καμβά 

Έντγκαρ Άλαν Πόε
Στη Μαρία Λουίζα (Shew)

Απ’ όλους εκείνους που χαιρετούν την παρουσία σου σαν
την αυγή – απ’ όλους εκείνους για τους οποίους η απουσία σου
είναι η νύχτα, το τέλειο σβήσιμο απ’ τον ψηλό ουρανό του ιερού
ήλιου – απ’ όλους εκείνους που κλαίγοντας σε μακαρίζουν – απ’
όλους εκείνους που, πεσμένοι στο καταραμένο κρεβάτι της
απελπισίας για να πεθάνουν, σηκώθηκαν άξαφνα καθώς
άκουσαν να ψιθυρίζεις γλυκά αυτά τα λόγια: «Γεννηθήτω φως!»
να ψιθυρίζεις γλυκά αυτά τα λόγια που τα συμπλήρωσε το
σεραφικό βλέμμα των ματιών σου, – απ’ όλους εκείνους που σου
οφείλουν το παν, που η ευγνωμοσύνη τους είναι τόσο κοντά στη
λατρεία – ω, θυμήσου τον πιο πιστό, τον πιο θερμό λάτρη σου, και
σκέψου, πως αυτοί οι αδύναμοι στίχοι είναι γραμμένοι απ’ αυτόν,
απ’ αυτόν που, χαράζοντάς τους, σκιρτάει από την σκέψη ότι το
πνεύμα του επικοινωνεί με το πνεύμα ενός αγγέλου.