κι είμαστε πτηνά στ' αλήθεια παράδοξα...

Το ωραίο στο τέλος πάντα μας στενοχωρεί.
Το άσχημο μας χαροποιεί, γιατί διαρκεί...


Γιάννης Σταύρου, Πεπρωμένο, λάδι σε καμβά (λεπτομέρεια)

Ρόμπερτ Γκέρνχαρτ
Κύκνειο άσμα

Μα τι θέλουν οι κύκνοι λοιπόν να μας πουν;
Φεύγουμε, ερχόμαστε
κράζουμε, άδουμε
τρώμε και πίνουμε,
ζούμε και φθίνουμε,
φέρνουμε, παίρνουμε,
πάμε, πετάμε
κι είμαστε πτηνά στ' αλήθεια παράδοξα –
να τι θέλουν οι κύκνοι λοιπόν να μας πουν.

Βολτάροντας στα πέριξ

Εσένα θέλω να υμνήσω Ασχήμια.
Έχεις κάτι αξιόπιστο παρ' όλη σου τη γύμνια.

Η ομορφιά παρέρχεται και φθίνει.
Μας πιάνει πόνος που τη βλέπουμε να σβήνει.

Όσοι το ωραίο θαυμάζουν, νιώθουν τη φθορά:
γρήγορα θά 'ρθει κι η δική του η σειρά.

Το ωραίο στο τέλος πάντα μας στενοχωρεί.
Το άσχημο μας χαροποιεί, γιατί διαρκεί.

(μετ. Κώστας Κουτσουρέλης)