κρατήσου, θα σ΄ αφήσει
μόνο στον ήλιο...
Γιώργος Σεφέρης
Δεκαέξι Χαϊκού
Τούτο το ακαριαίον....(Μάρκος Αυρήλιος)
Α
Στάξε στη λίμνη
μόνο μια στάλα κρασί
και σβήνει ο ήλιος
Β
Στον κάμπο ούτ΄ ένα
τετράφυλλο τριφύλλι
ποιος φταίει από τους τρεις;
Γ
Στον κήπο του μουσείου
Άδειες καρέκλες
τ΄αγάλματα γυρίσαν
στ΄ άλλο μουσείο
Δ
Να ΄ναι η φωνή
πεθαμένων φίλων μας
η φωνογράφος;
Ε
Τα δάκτυλά της
στο θαλασσί μαντήλι
κοίτα: κοράλλια
ΣΤ
Συλλογισμένο
το στήθος της βαρύ
μες στο καθρέφτη
Ζ
Φόρεσα πάλι
τη φυλλωσιά του δένδρου
κι εσύ βελάζεις.
Η
Νύχτα, ο αγέρας
ο χωρισμός απλώνει
και κυματίζει
Θ
Νέα μοίρα
Γυμνή γυναίκα
το ρόδι έσπασε ήταν
γεμάτο αστέρια
Ι
Τώρα σηκώνω
μια νεκρή πεταλούδα
χωρίς φτιασίδι.
ΙΑ
Που να μαζεύεις
τα χίλια κομματάκια
του κάθε ανθρώπου.
ΙΒ
Άγονος γραμμή
Το δοιάκι τι έχει;
Η βάρκα γράφει κύκλους
κι ούτε ένας γλάρος
ΙΓ
Άρρωστη ερινύς
Δεν έχει μάτια
τα φίδια που κρατούσε
της τρων τα χέρια
ΙΔ
Τούτη η κολόνα
έχει μια τρύπα, βλέπεις
την Περσεφόνη
ΙΕ
Βουλιάζει ο κόσμος
κρατήσου, θα σ΄ αφήσει
μόνο στον ήλιο.
ΙΣΤ
Γράφεις
το μελάνι λιγόστεψε
η θάλασσα πληθαίνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου