Κατάσταση εξορίας...

Για τους έλληνες που νιώθουν εξόριστοι στην Ελλάδα...

Γιάννης Σταύρου, Ελαιώνας στην Αττική, λάδι σε καμβά

Κριστίνα Πέρι Ρόσι
Κατάσταση εξορίας
   
Καλύτερα μη γεννηθείς
όμως  αν γεννηθείς,
καλύτερα να μην είσαι εξόριστος.

VI

Στο όνειρό μου γυρνούσα πίσω
μα μόλις έφτανα
μ’ έπιανε φόβος
και ήθελα να φύγω
οπουδήποτε αλλού.

VIII

Κρατάμε από του ταξιδευτή
την άστοχη γεωγραφία
όπου τον βγάλουν τα φτερά
-πουλί κατατρεγμένο-
χάνουμε ό,τι κερδίζουμε
και το κέρδος
χάθηκε στην πτήση.

IX

Από χώρα σε χώρα
η εξορία
είναι ποτάμι
τυφλό.
Περιφέρονται στους δρόμους
ακόμη δεν την έμαθαν τη γλώσσα την
καινούρια
γράφουν γράμματα
που δεν τα στέλνουν
έναν χρόνο
τον λέν’
πολύν καιρό.

XI

Ένα σπίτι
ένας πίνακας
μια καρέκλα
μια λάμπα
μια μυρτιά
ο ήχος της θάλασσας
χαμένα,
βαραίνουν όσο και η απουσία της μαμάς.

XII

Όταν τόσα χιλιόμετρα μπαίνουν ανάμεσα
κανείς δεν μπορεί να μείνει πιστός.
Ούτε το δέντρο που φυτέψαμε
ούτε το βιβλίο που αφήσαμε στη μέση,
ούτε ο σκύλος,
που ζει σε άλλο σπίτι.

(μετ. Nικηφόρος Χατζηπροκοπίου)