όσο παν και λιγοστεύουν...

Ὅμως ὑπάρχουν ἀκόμα
λίγοι ἄνθρωποι
ποὺ δὲν εἶναι κόλαση
ἡ ζωή τους

Γιάννης Σταύρου, Αγναντεύοντας, λάδι σε καμβά


Μίλτος Σαχτούρης

Η φεγγαράδα

Ἀπὸ αἷμα πουλιῶν πλημμυρισμένο
κρυμμένο μένει τὸ φεγγάρι
πότε πίσω ἀπὸ δέντρα
πότε πίσω ἀπὸ θηρία
πότε πίσω ἀπὸ σύννεφα
μὲ θόρυβο ποὺ ξεκουφαίνει τὰ φτερὰ ἀγγέλων
κάτι θέλουν νὰ ποῦν κάτι σημαίνει
εἶναι ἀκόμα καλοκαίρι
ὅμως μιὰ μυρωδιὰ ἀπὸ θειάφι φράζει τὸ χειμώνα
δὲν ἔχει οὔτε καρέκλα νὰ καθίσεις
καὶ οἱ καρέκλες ἔφυγαν στὸν οὐρανό

Συλλογή, Σφραγίδα ή Η όγδοη σελήνη

Το ποντίκι

Ὁ ἕνας νὰ μιλάει γιὰ ἕνα Μάρτυρα
κι ὁ ἄλλος ν᾿ ἀπαντάει γιὰ ἕναν ποντικὸ
Ὁ ἕνας νὰ μιλάει γιὰ ἕναν Ἅγιο
κι ὁ ἄλλος ν᾿ ἀπαντάει γιὰ ἕνα σκύλο
καὶ εἶναι τότε ποὺ μέσα στὴ μαυρίλα
εἶδα τὸν Ποιητὴ ὁλομόναχο
καὶ γύρω του νὰ λάμπει
τὸ κενό

Συλλογή, Το σκεύος

Οι απομείναντες

Ὅμως ὑπάρχουν ἀκόμα
λίγοι ἄνθρωποι
ποὺ δὲν εἶναι κόλαση
ἡ ζωή τους
ὑπάρχει τὸ μικρὸ πουλὶ ὁ κιτρινολαίμης
ἡ Fraülein Ramser
καὶ πάντοτε τοῦ ἥλιου οἱ ἀπομείναντες
οἱ ἐρωτευμένοι μὲ ἥλιο ἢ μὲ φεγγάρι
ψάξε καλὰ
βρές τους, Ποιητή!
κατάγραψέ τους προσεχτικὰ
γιατί ὅσο πᾶν καὶ λιγοστεύουν
λιγοστεύουν

Συλλογή, Χρωμοτραύματα