Διαρκής επιδίωξη, χωρίς σκοπό και χωρίς ανάπαυλα...

Οι άγριοι αλληλοεξοντώνονται, οι εξημερωμένοι αλληλοεξαπατώνται - κι αυτό λέγεται "πορεία του κόσμου".
(Σοπενάουερ, Επιλογή από το έργο του, σελ. 25)

Diego Velázquez, Las Meninas (1656), λάδι σε καμβά (λεπτομέρεια)

Σοπενάουερ

Η βαθύτερη ουσία της δίχως γνώση φύσης είναι η διαρκής επιδίωξη, η χωρίς σκοπό και χωρίς ανάπαυλα.

Τούτο το γνώρισμα το συναντάμε πιο ξεκάθαρα καθώς παρατηρούμε το ζώο και τον άνθρωπο. Βούληση και επιδίωξη είναι όλη του η ουσία, που κάλλιστα μπορούμε να την παρομοιάσουμε με άσβεστη δίψα.

Βάση όμως κάθε βούλησης είναι η έλλειψη, η στέρηση, δηλαδή ο πόνος, στον οποίο κατά συνέπεια από την αρχή κιόλας παραδίνεται ο άνθρωπος διαμέσου της ουσίας του.
Αν, πάλι, συμβαίνει η βούλησή του να μην έχει αντικείμενα στα όποία να στρέφεται - όπως όταν οι επιθυμίες του ικανοποιούνται αμέσως - τον κυριεύει φοβερό κενό και ανία: η ίδια η ουσία και η υπόστασή του γίνονται γι' αυτόν αβάσταχτο φορτίο.

Έτσι, η ζωή του όλη ταλαντεύεται σαν εκκρεμές εδώ κι εκεί ανάμεσα στον πόνο και την πλήξη, που πραγματικά αποτελούν τα έσχατα συστατικά στοιχεία του. Είναι πολύ παράξενο ότι η κατάσταση αυτή έχει αποτυπωθεί και στο γεγονός πως ο άνθρωπος, αφού μετατόπισε όλα τα παθήματα κα τα βάσανά του στην Κόλαση, δεν άφησε για τον Ουρανό τίποτε άλλο εκτός από πλήξη.
(σελ. 61)

(Σοπενάουερ, Επιλογή από το έργο του
Μετ. Ν. Μ. Σκουτερόπουλος & Κλάους Μπέτσεν, Εκδ. Στιγμή)