Ιλαροτραγωδία η Ελλάς...

Χθες απολαύσαμε την καλύτερη κωμωδία όλων των εποχών. Τα περιείχε όλα - κι Αριστοφάνη και Μολιέρο και comedia dell'arte και εγγλέζικο σινεμά και Χόλιγουντ της χρυσής εποχής. Το κακό είναι ότι δε μπορέσαμε να το απολαύσουμε. Και κάθε τόσο να τσιμπιέσαι, καθώς καταλάβαινες ότι δεν έβλεπες ούτε όνειρο ούτε ταινία...


Jacques Callot (1592-1635)

Δυστυχώς, η ζουμερή ιλαροτραγωδία αφορούσε εμάς: κατάρρευση, χάος, καραγκιοζιλίκια, απύθμενη ανικανότητα, βλακεία και δράμα. Όλα δικά μας, όλα κομμένα και ραμμένα στα μέτρα μας και στην νεοελληνική μας ταυτότητα...

Κι όπως διατύπωνε ο Παναγιώτης Κονδύλης από τις αρχές της δεκαετίας του 1990:

"Ποτέ άλλοτε το κράτος και το έθνος δεν βρέθηκαν, χάρη στην απλόχερη μεσολάβηση του “πολιτικού κόσμου”, σε τόσο αγαστή σύμπνοια με τον χαρτοπαίκτη της επαρχίας και με το τσόκαρο των Αθηνών".