Στην παγωμένη σου ερημιά...

Κάνε λοιπόν υπομονή
τώρα που φως δε θα φανεί
κι ούτε θα 'ρθει καράβι.

                                            Γιάννης Σταύρου, Καράβι νυχτερινό
Νίκος Γκάτσος
Η Ενδεκάτη Εντολή

Ρίξ' ένα βλέμμα σιωπηλό
στον κόσμο τον αμαρτωλό
και δες η γη πώς καίει.

Και με το χέρι στην καρδιά
αν δε σ' αγγίξει η πυρκαγιά
ψάξε να βρεις ποιος φταίει.

Σα χαμοπούλι ταπεινό
που δεν εγνώρισ' ουρανό
και περπατά στο χώμα,

την ενδεκάτη εντολή
δεν τη σεβάστηκες πολύ
γι' αυτό πονάς ακόμα.

Είναι καινούργια και παλιά
σαν της ψυχής την αντηλιά,
σαν της καρδιάς τα βάθη.

Μα μες στου κόσμου τη φωτιά
που μπερδευτήκαν τα χαρτιά
κανείς δε θα τη μάθει.

Τράβα να βρεις τον Μωυσή
και ξαναρώτα τον κι εσύ
μήπως αυτός την ξέρει,

την ενδεκάτη εντολή
που ν' ολοκάθαρο γυαλί
και κοφτερό μαχαίρι.

Στην παγωμένη σου ερημιά
το γέλιο γίνεται ζημιά
κι η ομορφιά σκοτάδι.

Έτσι 'ναι φίλε μου η ζωή
φέρνει τον ήλιο το πρωί
την καταχνιά το βράδυ.

Κάνε λοιπόν υπομονή
τώρα που φως δε θα φανεί
κι ούτε θα 'ρθει καράβι.

Την ενδεκάτη εντολή
την ξέρουν μόνο οι τρελοί
κι όλοι της γης οι σκλάβοι.

Βρίσκεται σε πλήρη παρακμή...

 Η ζέστη είναι παροδικό φαινόμενο· η αγραμματοσύνη μας διαρκές.
«Ο Θεμιστοκλής, μ' ένα διάταγμα που όλοι, επιδοκίμασαν, καταδίκασε σε θάνατο τον διερμηνέα των απεσταλμένων του Ξέρξη, ο οποίος ζήτησε "γην και ύδωρ" από τους Αθηναίους, διότι "τόλμησε να χρησιμοποιήσει την ελληνική γλώσσα για να μεταφέρει τις διαταγές ενός βαρβάρου." Ένας λαός δεν προβαίνει σε παρόμοια κίνηση παρά στην κορυφή της διαδρομής του. Βρίσκεται σε πλήρη παρακμή, βρίσκεται εκτός Ιστορίας από τη στιγμή που δεν πιστεύει πλέον στη γλώσσα του, από τη στιγμή που παύει να την θεωρεί υπέρτατη μορφή έκφρασης, ως τη γλώσσα καθ' εαυτήν.» 

Εμίλ Σιοράν,"De l'inconvénient d'être né" (μετ. Α. Καραβασίλης, Εκδ. ΣΤΙΓΜΗ)

                                        Γιάννης Σταύρου, Ακρόπολη 5.45

μια ζωή...

 "Χρειάζεται μια ζωή για να μάθεις πώς να ζεις. "
Σενέκας

Γιάννης Σταύρου, Ψωμί και νερό